Heerlijk nagevoel
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
24 Januari 2010 | Nepal, Kāgbeni
Trekkingdag 12, zaterdag 19 december 2009
Met een heerlijk loom gevoel neem ik eens uitgebreid de tijd om mijn gevoel en ervaringen van de oversteek over de pas in mijn schriftje op te schrijven.
Lekker alleen in de zonnekamer, in de zon, prachtig uitzicht in de vallei, lekkere pot thee erbij, ga ik hier helemaal in op en schrijf zo heel wat van me af.
Ik gloei nog na van het moment daar op de pas te staan, op dat hoogtepunt. Het gevoelsmatige besef was er constant en is nu nog steeds levensecht! Maar het verstandelijke besef van het moment dringt nu pas echt door. Hoe bijzonder en veelbetekend deze ervaring is.
Maar ook hoe jammer het is dat tijdens de inspanning lichaam en geest verdoofd zijn door hoogte en door vermoeidheid waardoor je op dat moment niet echt het prachtige decor bevat. Dat unieke decor waar ik op dat moment onderdeel van ben.
Constante concentratie bij de inspanning omhoog. Adrealineboost op het hoogste punt. Het nauwkeurige opletten in een zalige state of mind tijdens de lange weg omlaag. Het zijn deze omstandigheden die mijn bewustzijn aan de ene kant groots maken en aan de andere kant verdoven...
Hoe sommige details in mijn geheugen gegrift staan. En hoe andere details niet terug te halen zijn. Stonden we in de zon op het juichmoment? Of was het bewolkt? Hoe lang waren we er? En waarom niet langer? Het was koud. Maar waaide het? Of niet?
Waarom ben ik niet nog wat naar links gelopen? Of naar rechts? Dit soort dingen komen nu pas in me op...
Heel verwonderd over de prachtige foto's. Soms heel bewust gezien. Soms onbewust genomen zonder echt te zien. Wat spijtig dat ik er niet meer heb gemaakt. Maar ook wetend dat dat op die momenten gewoonweg niet mogelijk was.
Een bijzondere balans - prachtig en tevens onevenwichtig - tussen zien, ervaren en voelen...
Bewustzijn-kusjes
Met een heerlijk loom gevoel neem ik eens uitgebreid de tijd om mijn gevoel en ervaringen van de oversteek over de pas in mijn schriftje op te schrijven.
Lekker alleen in de zonnekamer, in de zon, prachtig uitzicht in de vallei, lekkere pot thee erbij, ga ik hier helemaal in op en schrijf zo heel wat van me af.
Ik gloei nog na van het moment daar op de pas te staan, op dat hoogtepunt. Het gevoelsmatige besef was er constant en is nu nog steeds levensecht! Maar het verstandelijke besef van het moment dringt nu pas echt door. Hoe bijzonder en veelbetekend deze ervaring is.
Maar ook hoe jammer het is dat tijdens de inspanning lichaam en geest verdoofd zijn door hoogte en door vermoeidheid waardoor je op dat moment niet echt het prachtige decor bevat. Dat unieke decor waar ik op dat moment onderdeel van ben.
Constante concentratie bij de inspanning omhoog. Adrealineboost op het hoogste punt. Het nauwkeurige opletten in een zalige state of mind tijdens de lange weg omlaag. Het zijn deze omstandigheden die mijn bewustzijn aan de ene kant groots maken en aan de andere kant verdoven...
Hoe sommige details in mijn geheugen gegrift staan. En hoe andere details niet terug te halen zijn. Stonden we in de zon op het juichmoment? Of was het bewolkt? Hoe lang waren we er? En waarom niet langer? Het was koud. Maar waaide het? Of niet?
Waarom ben ik niet nog wat naar links gelopen? Of naar rechts? Dit soort dingen komen nu pas in me op...
Heel verwonderd over de prachtige foto's. Soms heel bewust gezien. Soms onbewust genomen zonder echt te zien. Wat spijtig dat ik er niet meer heb gemaakt. Maar ook wetend dat dat op die momenten gewoonweg niet mogelijk was.
Een bijzondere balans - prachtig en tevens onevenwichtig - tussen zien, ervaren en voelen...
Bewustzijn-kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
