Trekkingdag 14 Tukuche - Ghasa
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
29 Januari 2010 | Nepal, Kathmandu
maandag 21 december 2009
De laatste 2 nachten niet in mijn slaapzak geslapen, maar lekker onder de hele dikke warme dekens van het guesthouse. Fijn om 's morgens wakker te worden en niet meteen aan het stoeien te gaan om de dikke donzen slaapzak weer in het zakje te proppen tot een klein pakketje. Soms een heel geduw en gevecht om het weer zo klein te krijgen dat het in mijn rugzak past (heb er een stijve spier van).
Ik voel me bij het ontbijt nog wat moe, maar lijk wel over de top van mijn verkoudheid heen te zijn. Gelukkig! Na alle smeersels gebruikt te hebben die ik bij me had lijkt de onderkant van mijn neus het ook te overleven en zich weer te herstellen. :D
Nadat Sancha 2 flessen van de beroemde Tukuche Applejuice van onze oma koopt, verlaten we Tukuche. Zonnig maar in de schaduw eerst koud. Zicht op links Nilgiri North, Central en South. En rechts weer langzaam zicht op de oostflank van de Dhaulagiri. De top ziet er van deze kant heel anders uit. We lopen langs steile grillige en brokkelige rotswanden. Zo te zien vallen hier nog regelmatig brokstukken naar beneden... Raar hoe ik besef dat je het niet na vertelt als er een op je kop valt, en er toch een vals gevoel van veiligheid is. We duiken al snel de droge brede rivierbedding van de Kali Gandaki in. We lopen dwars over het breedste stuk naar de overzijde van de bedding. Zoveel stenen en kiezels! Van een pad is eigenlijk geen sprake. Af en toe een houtje brug om de takken van de rivier over te steken. Soms terug als de stroom te breed is en er geen brugje is. Maar een mooi bijzonder stuk om te wandelen. Samen met 3 Nepalese vrouwtjes met hun manden op weg naar de bossen om hout te halen.
De spier in mijn scheenbeen speelt ineens weer op (en zal in de loop van de dag weer voor last zorgen). Vreemd dat na Manang ik de spier niet meer gevoeld heb. Met deze klacht zou de pas veel meer moeite hebben gekost.
Vanochtend zat het touwtje van de Lama van Manang ineens los om mijn hals, en heb ik het zelf weer vastgeknoopt. Bijgelovig zou je kunnen denken dat de zegening voor de pas aan kracht verloren heeft. Vanaf de zegening heb ik geen last van de spier gehad. Ben pijnvrij over de pas gehuppeld. Nu de zegening zijn werk gedaan heeft, laat het touwtje los en... is de spier er weer. Hmmmmm... (Hoop dan maar dat het touwtje zelf weer vastbinden geen tegenovergesteld effect heeft ;-))
Als we uit de bedding komen lopen we door mooie dennenbossen. De rijp van de vorst ligt op het schaduwpad. We horen en zien 2 vliegtuigjes over vliegen op weg naar Jomosom. We komen weer door dorpjes en langzaam in de zon die nu hoger staat. De bergen blijven ons mooi volgen, en de weg blijft vlak en daalt soms wat. Het voelt een beetje als de trekking na het hoogtepunt uitlopen...
Na een uurtje we komen in Lethe aan voor de lunch. En... Eindelijk Annapurna I (8091m)!! Weer een achtduizender en de laatste van de 4 Annapurna's!! Ze heeft 3 prachtige toppen die stralen in de zon!
Boven mijn bordje gekruide aardappeltjes geniet ik van de uitzichten op Annapurna I, de Nilgiri's en op Dhaulagiri en Tukucke Peak met de immense gletsjer die naar beneden komt!
Ik praat wat met Brad uit New Orleans. Hij is 2 dagen na ons over de pas gegaan en weet te vertellen dat de 2 Zuid-Afrikaanse meisjes niet over de pas zijn gegaan. Na 3 dagen proberen vanaf High Camp te starten en weer terug te moeten gaan, hebben ze het opgegeven. De kou kreeg hen uiteindelijk te pakken... Hij heeft over me horen vertellen, over the dutch girl that's trekking alone. Volgens hem is de pas voor ons nog meer een prestatie omdat wij beiden op zeeniveau wonen, haha.
Hij kijkt naar de grote gletsjer en zegt dat het de eerste is die hij ooit gezien heeft. Ik lach, en zeg dat ie onderweg dan toch beter had moeten opletten omdat we er al veel gezien hebben, zelfs die van Manang letterlijk voor de deur. Hij moet er zelf verbaasd om lachen...
We lopen verder, en na enige tijd op ons rust-rotsblok opent Sancha een van de flessen appelsap. Het lijkt wel een bierfles, maar het etiket zegt toch echt famous Tukuche applejuice! Lekker!
Als we onze weg vervolgen worden Sancha en Saila steeds lacheriger. Ze praten en lachen veel. Vooral Saila met zijn vrolijke lachje lijkt niet op te kunnen houden. Heerlijk! Het lijkt wel of ie een beetje zat van de appelsap is... hahaha.
Rond 16 uur komen we in Ghasa aan, ons slaapplekje. Een klein koud dorpje. Een eenvoudig guesthouse, met een simpele, donkere en koude dinningroom. In de vroege avond nog even met een klein stoofje onder de tafel. We zijn hier weer de enige bezoekers.
En ik denk aan Jurg en Peter en vraag me af of ik ze nog eens ga zien. We hebben de afspraak gemaakt om op 27 december in Kathmandu te gaan eten bij het bekende Rum Doodle om het succes van de trekking te vieren. Maar ja, zij hebben extra dagen dus ik kan me voorstellen dat ze niet op tijd in Kathmandu zullen zijn. Geen emailadressen uitgewisseld, de vraag of we elkaar nog eens zien. En ik besef dat ik hun prettige gezelschap toch wel mis...
Annapurna-een-tot-en-met-vier-kusjes
Statistics
2590m Tukuche
2480m Lethe
2010m Ghasa
6 uurtjes lopen
Afstand 18 km
Golden Inn Guesthouse
De laatste 2 nachten niet in mijn slaapzak geslapen, maar lekker onder de hele dikke warme dekens van het guesthouse. Fijn om 's morgens wakker te worden en niet meteen aan het stoeien te gaan om de dikke donzen slaapzak weer in het zakje te proppen tot een klein pakketje. Soms een heel geduw en gevecht om het weer zo klein te krijgen dat het in mijn rugzak past (heb er een stijve spier van).
Ik voel me bij het ontbijt nog wat moe, maar lijk wel over de top van mijn verkoudheid heen te zijn. Gelukkig! Na alle smeersels gebruikt te hebben die ik bij me had lijkt de onderkant van mijn neus het ook te overleven en zich weer te herstellen. :D
Nadat Sancha 2 flessen van de beroemde Tukuche Applejuice van onze oma koopt, verlaten we Tukuche. Zonnig maar in de schaduw eerst koud. Zicht op links Nilgiri North, Central en South. En rechts weer langzaam zicht op de oostflank van de Dhaulagiri. De top ziet er van deze kant heel anders uit. We lopen langs steile grillige en brokkelige rotswanden. Zo te zien vallen hier nog regelmatig brokstukken naar beneden... Raar hoe ik besef dat je het niet na vertelt als er een op je kop valt, en er toch een vals gevoel van veiligheid is. We duiken al snel de droge brede rivierbedding van de Kali Gandaki in. We lopen dwars over het breedste stuk naar de overzijde van de bedding. Zoveel stenen en kiezels! Van een pad is eigenlijk geen sprake. Af en toe een houtje brug om de takken van de rivier over te steken. Soms terug als de stroom te breed is en er geen brugje is. Maar een mooi bijzonder stuk om te wandelen. Samen met 3 Nepalese vrouwtjes met hun manden op weg naar de bossen om hout te halen.
De spier in mijn scheenbeen speelt ineens weer op (en zal in de loop van de dag weer voor last zorgen). Vreemd dat na Manang ik de spier niet meer gevoeld heb. Met deze klacht zou de pas veel meer moeite hebben gekost.
Vanochtend zat het touwtje van de Lama van Manang ineens los om mijn hals, en heb ik het zelf weer vastgeknoopt. Bijgelovig zou je kunnen denken dat de zegening voor de pas aan kracht verloren heeft. Vanaf de zegening heb ik geen last van de spier gehad. Ben pijnvrij over de pas gehuppeld. Nu de zegening zijn werk gedaan heeft, laat het touwtje los en... is de spier er weer. Hmmmmm... (Hoop dan maar dat het touwtje zelf weer vastbinden geen tegenovergesteld effect heeft ;-))
Als we uit de bedding komen lopen we door mooie dennenbossen. De rijp van de vorst ligt op het schaduwpad. We horen en zien 2 vliegtuigjes over vliegen op weg naar Jomosom. We komen weer door dorpjes en langzaam in de zon die nu hoger staat. De bergen blijven ons mooi volgen, en de weg blijft vlak en daalt soms wat. Het voelt een beetje als de trekking na het hoogtepunt uitlopen...
Na een uurtje we komen in Lethe aan voor de lunch. En... Eindelijk Annapurna I (8091m)!! Weer een achtduizender en de laatste van de 4 Annapurna's!! Ze heeft 3 prachtige toppen die stralen in de zon!
Boven mijn bordje gekruide aardappeltjes geniet ik van de uitzichten op Annapurna I, de Nilgiri's en op Dhaulagiri en Tukucke Peak met de immense gletsjer die naar beneden komt!
Ik praat wat met Brad uit New Orleans. Hij is 2 dagen na ons over de pas gegaan en weet te vertellen dat de 2 Zuid-Afrikaanse meisjes niet over de pas zijn gegaan. Na 3 dagen proberen vanaf High Camp te starten en weer terug te moeten gaan, hebben ze het opgegeven. De kou kreeg hen uiteindelijk te pakken... Hij heeft over me horen vertellen, over the dutch girl that's trekking alone. Volgens hem is de pas voor ons nog meer een prestatie omdat wij beiden op zeeniveau wonen, haha.
Hij kijkt naar de grote gletsjer en zegt dat het de eerste is die hij ooit gezien heeft. Ik lach, en zeg dat ie onderweg dan toch beter had moeten opletten omdat we er al veel gezien hebben, zelfs die van Manang letterlijk voor de deur. Hij moet er zelf verbaasd om lachen...
We lopen verder, en na enige tijd op ons rust-rotsblok opent Sancha een van de flessen appelsap. Het lijkt wel een bierfles, maar het etiket zegt toch echt famous Tukuche applejuice! Lekker!
Als we onze weg vervolgen worden Sancha en Saila steeds lacheriger. Ze praten en lachen veel. Vooral Saila met zijn vrolijke lachje lijkt niet op te kunnen houden. Heerlijk! Het lijkt wel of ie een beetje zat van de appelsap is... hahaha.
Rond 16 uur komen we in Ghasa aan, ons slaapplekje. Een klein koud dorpje. Een eenvoudig guesthouse, met een simpele, donkere en koude dinningroom. In de vroege avond nog even met een klein stoofje onder de tafel. We zijn hier weer de enige bezoekers.
En ik denk aan Jurg en Peter en vraag me af of ik ze nog eens ga zien. We hebben de afspraak gemaakt om op 27 december in Kathmandu te gaan eten bij het bekende Rum Doodle om het succes van de trekking te vieren. Maar ja, zij hebben extra dagen dus ik kan me voorstellen dat ze niet op tijd in Kathmandu zullen zijn. Geen emailadressen uitgewisseld, de vraag of we elkaar nog eens zien. En ik besef dat ik hun prettige gezelschap toch wel mis...
Annapurna-een-tot-en-met-vier-kusjes
Statistics
2590m Tukuche
2480m Lethe
2010m Ghasa
6 uurtjes lopen
Afstand 18 km
Golden Inn Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
