Zonsopkomst op Poonhill !

Trekkingdag 17, donderdag 24 december 2009

Het einde van de trekking nadert en er is nog 1 speciaal hoogtepunt... De zonsopkomst op Poonhill (3210m)! Het beroemde uitzichtpunt op de vele witte bergtoppen in de westelijke Himalaya van Nepal.

Na een paar uurtjes slapen is het om half 5 weer in het donker opstaan. Wonderbaarlijk ben ik goed wakker. En als we eindelijk iets te laat rond half 6 vertrekken hebben we gezelschap van een Koreaan en een jong Japans stelletje. Ze slapen in ons guesthouse en zijn een paar van de "dagjesmensen" die hier een paar dagen trekken en dit uitzichtpunt meepikken. Het blijkt dat de 2 gidsen van deze mensen nog liggen te slapen - en zoals Sancha later die dag vertelt omdat ze de hele avond wijn gedronken hebben en nu hun roes uitslapen. Dat toont maar weer hoe je het ook slecht kunt treffen. Als Sancha er niet was zouden deze mensen zo het spektakel van hun korte trekking kunnen missen, puur door de luiheid en laksheid van deze korte-trekking-gidsen. Tssss.

Zo lopen we met vijven de kille donkere nacht in, lampjes weer op het hoofd, het stille dorpje uit. Al snel komen er grote zware stenen traptreden. Soms glad van de ochtendrijp. Het is een steile klim van een uur omhoog. En al snel heb ik het veel te warm in mijn dikke kleren en gaat de eerste jas al uit.
Het ochtendgloren begint al langzaam en een beetje bang dat we wat te laat boven zullen zijn, zet ik er vaart achter... buiten adem maar als een speer omhoog. Vermoeiend!! Toch een kleine 400 steile meters omhoog naar 3210m met ijlere lucht.
Dan komt de ijzeren uitkijktoren van Poonhill in zicht. We zijn er!!
Het is er druk, jammer genoeg. Zo'n man of 50 loopt er rond en foto's te maken. Toch is het vergeleken met het hooogseizoen rustig, als er dan dagelijks meer dan 200 mensen komen.

We staan op een ronde top...
De bergen om ons heen... Het is fantastisch overweldigend!! Het zijn er zo ontzettend veel!!
Bijna aan te raken...
Alle bergen - nu niet meer onbekend - waar we de afgelopen weken tussen hebben gelopen.
Purper in het prille ochtendlicht...
Het is zo machtig...

Stilstaan is kou lijden. Dus alle lagen zijn aan en de mutsen op. Met een dampende mok thee in de hand sta ik naar de prachtige zonsopkomst te kijken die de bergtoppen langzaam van purper naar roodoranje, van geel naar stralend wit kleuren. Het begin van weer een prachtige heldere dag in de Himalaya...
Voor het eerst zie ik beroemde heilige berg Machhapuchhre (6997m) ook wel de Fishtail genoemd. Schitterend!!
Ergens in mijn onderbewustzijn weet ik dat dit de laatste keer op deze trekking is dat ik veel van deze prachtige bergen die ons vergezeld hebben zal zien. Toch zal ik het me pas later echt bewust realiseren. Op dit moment is het gewoon opgaan in de pracht...
Wonderbaarlijk...

Toch komt daar weer het moment om af te dalen... terug naar ons guesthouse voor een warm ontbijt en Saila die daar op ons wacht...
Het is pas 8 uur 's morgens en de dag kan niet meer stuk!!

Eerste-zonnestralen-kusjes


De bergentoppen vanaf Poonhill in een cirkel van links naar rechts:
1. Gurje Peak (6000m)
2. Dhaulagiri (8176m)
3. Tukuche Peak (6920m)
4. Thapa Peak (6012m) (ook wel Dhampus genoemd)
5. Nilgiri South (6839m)
6. Nilgiri North (7061m)
7. Bharha Chuli (7647m)
8. Annapurna South (7219m)
9. Hiun Chuli (6441m)
10. Machhapuchhre (6997m) Fishtail
11. Annapurna II (7937m)
12. Annapurna IV (7525m)
13. Lamjung Himal (6983m)