Infuus en drain verwijderd

Goedemorgen kijkbuiskindertjes!

We zijn weer een stapje verder hier! Gisterenochtend is het infuus verwijderd en de drain voor het wondvocht. Ze ligt nu dus niet meer aangelijnd en kan vrij bewegen. Ze heeft ook niet veel pijn meer aan de schouder en kan zich steeds beter bewegen. Alhoewel dat zich beperkt tot uit bed - op de wc - in bed.

Toch kreeg ze een klein dipje gisterenmiddag. Ze had gisteren en eergisteren meer hoofdpijn dan de dagen er voor en was er ook misselijk van. Toch een beetje eng als je een klap op je kop gehad hebt. Maar de dokter, die weer langskwam zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Hij had niet voor niets de ct-scan laten maken en alles was oke. Dat zijn nog de gevolgen van een klap op je hoofd krijgen. Maar niet bewegen en plat liggen is de remedie. Na haar boterhammetje met pilletjes heb ik haar maar eens een keer met rust gelaten, zodat ze een paar uurtjes kon slapen, want dat lukt toch niet zo goed als er telkens verpleging binnen komt en iemand op je kamer zit.

Toen ik voor het avondeten weer terug kwam, was het gezakt. De hoofdpijnpil had zijn werk gedaan. De hoofdpijn en misselijkheid waren weg. Op wat traantjes na, was ze weer opgeknapt. Ja, emoties zijn hier standaard onderdeel van het dagprogramma!
Na het avondeten zijn we met een rolstoel naar het internet gecrosst. Ze was heel benieuwd naar de verhalen op internet en de reacties natuurlijk! Het deed haar erg goed en haar reactie daarop is inmiddels te lezen op haar eigen site. Zelf gedicteerd!

Tot slot hebben we gisterenavond nog samen een filmpje gekeken op haar kamer tijdens een vreselijke, tropische stortbui waardoor de zusters het balkon naast dat van Natas moesten leeghozen omdat de kamer onder begon te lopen. Was grappig. De zusters gierden het uit van het lachen en wij zagen volle emmers water het balkon over vliegen.

Inmiddels is het weer de volgende ochtend hier, de zon schijnt en de vogeltjes fluiten! Ik ga zo een telefoonkaart voor Natas kopen (er kan weer gesmst worden!) een een coffee latte voor mezelf. En dan weer op naar de zieke.
Straks komt Alisa op ziekenbezoek. Alisa is dat Schotse meisje met een Thaise moeder die 's-nachts mee is geweest in de ambu en naar het ziekenhuis om te tolken. Natas is erg blij dat ze komt, want ze wil haar nog heel graag bedanken. Ik ook.

O ja, iemand vroeg hoe het met de biker ging. Prima! Hij had niks.

Tja, en hoe zien mijn dagen er uit hier? De eerste nachten zijn we bij Natas op de kamer blijven slapen, maar dat put redelijk uit. Van doorslapen is geen sprake in een ziekenhuis met zulke intensieve zorg. Dus toen Natas redelijk ok was ben ik gaan slapen in mijn Thaise appartementje aan de overkant van de straat. Ik sta 's-morgens om 8u op, ik douche en kleed me aan en wandel naar het ziekenhuis. Daar blijf ik de hele dag en ga eens wat halen in het winkeltje beneden in het ziekenhuis en plaats een berichtje op de site. Ik eet 's-middags en 's-avonds met Natas. En 's-avonds om een uur of 10 of 11 ga ik weer naar mijn appartementje om te slapen. Dat is het. O ja, en in het begin heel veel bellen met de alarmcentrale en de verzekering.

Nou, dat was het weer voor vandaag!
Tot morgen maar weer!! Heel veel liefs van ons! xxx