Help jij mee? Oproep voor een weeshuisje Kathmandu

Graag vraag ik jullie hulp!
Ik heb dit nooit eerder gedaan, en dat voelt een beetje onwennig. Maar ik hoop dat jullie willen helpen. Helpen voor een weeshuisje in Kathmandu.

Ik hoop dat je verder leest …

Een weeshuisje in Kathmandu
Zoals de meesten van jullie weten bezocht ik afgelopen december in Kathmandu het weeshuisje van Endu Didi. Een vrouw van 60 jaar die voor 8 kinderen zorgt die ooit gehandicapt waren, door hun ouders gedumpt en op straat leefden. Als 3 à 4 jarigen zijn ze bij haar gekomen. Operaties zijn verricht waarbij beentjes en voetjes rechtgezet zijn en eventuele protheses zijn gemaakt. De kinderen zijn inmiddels in de leeftijd van 8 tot 12 jaar en gaan allemaal naar school.
De ontmoeting met de kinderen was geweldig! Ze spraken goed Engels en het gesprek ging alle kanten uit. Het waren vrolijke kinderen en het voelde als een grote familie: 8 broertjes en zusjes die bij hun oma woonden.

Dan word je even stil …
Die middag gaf ik 400 dollar aan Endu Didi als mijn donatie voor haar weeshuis. Een goede kennis die geraakt was door deze actie verdubbelde mijn bedrag waardoor ik nogmaals 400 dollar kon schenken. Een grote verrassing voor iedereen!

Bij al die grote doelen vraag je je af waar het geld blijft en in welke zakken het verdwijnt. Hier kon ik het allemaal met eigen ogen zien, rechtstreeks geven en voelen wat dat met iemand doet. En wat dat met jezelf doet … En met alles wat je geeft, voelt het als dat het nooit genoeg is. Maar het is iets, en het maakt hier écht het verschil!
Er is geen steun van de overheid. Het weeshuis draait geheel op Endu Didi en een paar vrijwilligers en verder op goodwill van de community. Bij de donatie krijg ik een officieel bewijs van het “Helpless Disabled Children Promotion Centre” waar Endu Didi als vrijwilliger aan verbonden is.

Belofte maakt schuld
Bij het vertrek vroegen ze of ik nog es terugkwam. En of ik dan misschien een calculator wil meenemen, voor het wiskundehuiswerk, vroeg Lollit, een van de grappige jongetjes. Ik lachte en deed die belofte.
En die belofte kom ik nu na. En al veel sneller dan verwacht! Op 1 mei ga ik terug naar Kathmandu. Op zak met rekenmachines breng ik opnieuw een bezoek aan de kinderen van het weeshuis.

Een oproep aan jullie
Bij terugkomst heb ik veel positieve reacties gekregen. Ook hoe mensen eventueel bij een volgende keer zouden willen helpen. Die kans is nu daar. Wil je meehelpen? Hoe kan je dat doen?
Lees dan verder in mijn volgende bericht

Hopelijk kunnen we Endu Didi en 8 kinderen opnieuw heel blij maken! Laten we samen een klein verschil in hun bestaan maken. Doe je mee?

Zoals gezegd heb ik dit nog nooit eerder gedaan. Het is nieuw en ik hoop dat ik het zo goed aanpak. Mocht je tips of adviezen hebben, laat het me dan graag weten!

Dank!
Natasja