Naar de voet van Cho Oyu en het Vijfde Meer

zaterdag 13 december 2014

De lucht is grijs, de bergen wit. We lopen het dorpje uit nog dieper de vallei in. Evenwijdig aan de Ngozumba gletsjer. Naar het Vierde en het Vijfde heilige meer van Gokyo. Naar de voet van de vijfde hoogste berg van de wereld. Het voelt guur aan.

We lopen een groot, tja, keienveld in. Overal liggen stenen, soms in aparte kleuren van mos of schimmels. Links de flank van Gokyo Ri en rechts de gletsjerwand. En daartussen lopen wij. We lopen redelijk vlak met soms een beetje omhoog en dan weer een beetje omlaag. Fascinerend is de hoogte en het zuurstofgebrek. Een paar meter omhoog geeft soms het gevoel alsof je een minuut gesprint hebt.

Na een lange tijd door het stenenveld, komen we bij het Vierde meer, Tonak Tso. Een groot bevroren meer aan de voet van Gokyo Ri. We kijken naar de berg erachter, Henyola (5925m) in de mist. De flank is pikzwart. Het is prachtig!
We lopen naar de andere kant de gletsjerwand op. Sow! Dat ziet er grijs maar indrukwekkend uit. We zijn nog dichter bij Cho Oyu en zien in de verte hoe 2 gletsjers bij elkaar komen. Dit ding is echt Huge! De toppen van de bergen er omheen in de mist. Hoe zou dit eruit zien in de zon?

De tocht van het Vierde naar het Vijfde meer is langer, maar makkelijker. Wat vlakker en wat meer steppeachtig. We zijn op bijna 5000 meter als we bij Ngozumba Tso aankomen, het Vijfde heilige meer. Een prachtig meer aan de voet van Cho Oyu die is verscholen in de mist. We horen de geluiden van zingend ijs over het meer. Het heeft iets mysterieus met deze mist. Heel bijzonder.
We gaan wat hogerop op een stukje gras zitten en eten onze lunch. Het is 3 uur later. En het begint heel fijntjes te sneeuwen …

Verbaasd zien we 3 andere trekkers naar het meer lopen. Twee jongens en een meisje. Ze ogen jong. Zij draagt alleen een soort van kleine halflege tas met touwtjes op haar rug. Een van de jongens heeft een waterfles in de hand. En dat is alles wat ze bij hebben. Wat?! Dat menen ze niet! Kijk naar die lucht. Zwaar grijs. Met zo’n lucht is de kans aanwezig dat het flink gaat sneeuwen en het weer totaal omslaat. De winden komen rechtstreeks van de 8000 meter hoge toppen om ons heen, ijskoud. Sneeuw is nat, waar is je regenkleding? Hoe wil je je weg terugvinden als het flink sneeuwt? Drie uur lang lopen met natte kleren naar de bewoonde wereld … Ondoordacht.
In dit hooggebergte hou je rekening met al het mogelijke. Mijn rugzak zit vol met dingen die ik hoop niet nodig te hebben, maar wel bij heb, just in case …
Verbaasd om zoveel onwetendheid.

Na 10 minuten vertrekken we. Stil zitten is kou lijden. We proberen nog even de gletsjerwand op te lopen; we zijn nu nog dichter bij de oorsprong van de gletsjer. Maar er is geen pad en het is een weg zoeken over en tussen de grote rotsblokken en grote keien. Lollig, maar erg breathtaking! Dat vraagt te veel inspanning. Dus gaan we terug. Tegen de wind in. En terwijl we het Vijfde meer achter ons laten, stoppen de fijne sneeuwvlokjes. Heel in de verte vallen een paar zonnestralen door de bewolking. Hoe het er hier toch uit moet zien in de zon …

De weg terug lijkt langer. Voorbij het Vierde meer en het laatste stuk. Muts en capuchon op vanwege de gure wind op kop. En daar is onze lodge. Opnieuw een prachtig plaatje aan het Derde meer. Het was een mooie tocht en een goed plan dit vandaag te doen.

Spullen op mijn kamertje en snel naar de thee en wat warm eten in de eetkamer. Mijn kont tegen de kachel. Het is halverwege de middag. En ondertussen is het druk geworden in de lodge. Er zijn een paar nieuwe trekkers die vandaag aangekomen zijn, maar ook een groep van 8 fransen en hun gidsen en dragers. Het blijkt een groep bergbeklimmers. Klaar voor een van de 7000ers in dit gebied.

Samen met David, Lily en Amy breng ik de avond door met eten en een potje kaarten. Het zijn goede avonden. Om 19 uur komt er iemand binnen die zegt dat het lichtjes sneeuwt …

Kus
Natasja